<STRONG><FONT color=blue><STRONG><FONT color=blue>Şimdi´nin bedeni yok,<BR>Yontuyor geçmiş bilgisiyle<BR>gelecek belki olur diye taşı,<BR>taşını kokluyor<BR>yontu dağılıyor...<BR><BR><BR>Şimdi´si yitik<BR>bundan boyuyor<BR>boyuyor evine aldığı<BR>ağacın üzerine tüneyip<BR>duvarını, tavanını, geçmişi<BR>ve geleceği ve her yanını;<BR>dal kırılıyor...<BR><BR><BR>Şimdi´si yitik<BR>diziyor diziyor notalarını,<BR>göğe ışık üzerine boncuklarını,<BR>ucuza getiriyor varlığını<BR>sonsuzun sessizliğiyle<BR>sonlunun gürültüsü arasında,<BR>O bitirince kıyısında gezindiği<BR>yol çöküyor...<BR><BR>Şimdi´si yitik<BR>bundan yazıyor<BR>yazıyor enine boyuna<BR>içini ve dışını ve yeri<BR>ve göğü ve suyu,<BR>bindiği kadırga<BR>o inince batıyor <BR><BR>Nilgün Marmara<BR><BR>[justify]</FONT></STRONG></FONT></STRONG>